این پادکست به بررسی فصل «روانشناسی خداناباوری» از کتاب «هندبوک خداناباوری آکسفورد» می‌پردازد که توسط میگل فاریاس (روانشناس تجربی دانشگاه کاونتری) نوشته شده است. متن با نقد دو سوگیری رایج آغاز می‌شود: نخست، کاهش خداناباوری به صرف «عدم دینداری» و نادیده گرفتن تنوع باورهای خداناباورانه، و دوم، محدودبودن پژوهش‌ها به نمونه‌های آمریکایی و غفلت از زمینه‌های فرهنگی دیگر. سپس با ارجاع به مطالعات تجربی نشان می‌دهد که خداناباوری نیز مانند خداباوری می‌تواند ریشه در فرآیندهای شهودی (غیرتحلیلی) داشته باشد و حتی با جایگزینی باورها (مانند علم‌باوری یا تئوری‌های توطئه) عملکردی مشابه دین در کاهش اضطراب و ایجاد معنابخشی به زندگی ایفا کند. نویسنده با رد این ادعا که خداناباوری صرفاً محصول تفکر منطقی است، تأکید می‌کند که هر دو گرایش (دینی و غیردینی) تحت تأثیر تعامل پیچیده‌ای از عوامل شناختی، هیجانی و فرهنگی شکل می‌گیرند
متن پادکست را از این لینک بخوانید.
