این بخش از کتاب “تنوع تجربه‌های روحانی” به مقایسه رویکردهای مختلف روانشناسی نسبت به تجربیات معنوی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه علمی ویلیام جیمز – با ترکیب پدیدارشناسی، فلسفه و روش‌های تجربی – نسبت به روان‌کاوی فروید (که این تجربیات را بیمارگونه می‌دانست)، رفتارگرایی (که آنها را نادیده می‌گرفت) و حتی روانشناسی انسان‌گرای مازلو (که اگرچه مثبت‌نگر بود اما فاقد پایه‌های تجربی قوی بود)، رویکرد جامع‌تر و معتبرتری برای مطالعه این پدیده‌های پیچیده ذهنی ارائه می‌دهد. نویسندگان با بررسی تأثیرات تاریخی این مکاتب و تحلیل نقاط قوت و ضعف هر یک، استدلال می‌کنند که رویکرد بین‌رشته‌ای جیمز – که هم به داده‌های عینی و هم به ابعاد ذهنی تجربه توجه دارد – هنوز هم چارچوبی پیشرو برای پژوهش‌های علمی در این حوزه محسوب می‌شود.
متن پادکست را از این لینک بشنوید.
