این اپیزود درباره چگونگی تأثیر سازوکارهای یادگیری فرهنگی و جهت‌گیری‌های ذهنی بر شکل‌گیری و تداوم باورهای دینی بحث می‌کند و به این پرسش می‌پردازد که چرا برخی از موجودات فراطبیعی مانند یهوه به خدایانی پرستش‌شده تبدیل می‌شوند، در حالی که برخی دیگر مانند میکی‌ماوس، بابانوئل یا زئوس تنها در حد افسانه یا شخصیت‌های فرهنگی باقی می‌مانند.نویسنده با به کارگیری مدل «میراث‌بری دوگانه»، توضیح می‌دهد که دو نوع جهت‌گیری در این فرآیند نقش دارند: جهت‌گیری‌های محتوایی (مانند ضدشهودیِ حداقلی یا قصدمند بودن) که ریشه در ساختار ذهنی انسان دارند و باعث جذابیت و ماندگاری مفهومی می‌شوند، و جهت‌گیری‌های بافت‌محور(مانند همرنگی با جماعت، تأثیر افراد صاحب‌منزلت و نمایش‌های اعتبارافزا) که از طریق فرهنگ و زمینه اجتماعی عمل کرده و تعیین می‌کنند آیا یک مفهوم به باوری واقعی و پایدار تبدیل می‌شود یا خیر. در نهایت، نتیجه گرفته می‌شود که تداوم و گسترش باورهای دینی، حاصل تعامل پیچیده بین ذهن انسان و شبکه‌های فرهنگی حمایت‌کننده است.