این بخش از کتاب «تنوع تجربه‌های روحانی» به بررسی سه تحول مهم در مطالعه علمی تجربیات معنوی می‌پردازد: نخست پژوهش‌های مربوط به روانگردان‌ها که از دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و نشان داد چگونه این مواد می‌توانند تجربیات معنوی را القا کنند (هرچند با سوءاستفاده‌هایی همراه بود)، سپس انقلاب شناختی در روانشناسی که با ارائه چارچوبی علمی برای مطالعه فرایندهای ذهنی، امکان پژوهش نظام‌مند درباره تجربیات روحانی را فراهم کرد، و در نهایت توسعه ابزارهای روان‌سنجی و پرسشنامه‌های استاندارد که امکان اندازه‌گیری کمّی این تجربیات را ممکن ساخت. نویسندگان با تحلیل این تحولات نشان می‌دهند که چگونه دانش معاصر درباره تجربیات معنوی، با ترکیب یافته‌های علوم اعصاب، روانشناسی شناختی و روش‌های آماری، مسیری را ادامه می‌دهد که ویلیام جیمز بیش از یک قرن پیش ترسیم کرده بود.
متن پادکست را از این لینک بخوانید.
