این بخش از کتاب «تنوع تجربه‌های روحانی» به بررسی علمی و عصب‌شناختی تجربیات معنوی می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه مطالعات تصویربرداری مغزی (مانند پژوهش‌های اندرو نیوبرگ) تغییرات نورولوژیک خاصی را در حین این تجربیات شناسایی کرده‌اند، از جمله کاهش فعالیت در قشر پیشانی و آهیانه که با احساس وحدت و اتصال همراه است. نویسندگان ضمن اشاره به عوامل متعدد مؤثر در ایجاد تجارب روحانی (شامل ویژگی‌های شخصیتی مانند گشودگی به تجربه، عوامل ژنتیکی، محیطی، دین‌داری، آیین‌های مذهبی، روانگردان‌ها و مدیتیشن)، تأکید می‌کنند که اگرچه همبستگی بین این عوامل و تجربیات معنوی به‌خوبی مستند شده‌است، اما این یافته‌ها به‌هیچ‌وجه به‌معنای تقلیل این تجربیات به صرف فعالیت‌های مغزی نیست. این رویکرد علمی که ریشه در دیدگاه‌های ویلیام جیمز دارد، با ترکیب روش‌های عصب‌شناسی، روان‌سنجی و مطالعات کیفی، درک جامع‌تری از این پدیده پیچیده انسانی ارائه می‌دهد.
متن پادکست را این لینک بخوانید.
